فهرست مطالب
بسیاری از افراد از منابع آموزشی زیادی دانش کسب می‌کنند اما به دلیل اینکه از کوچینگ بهره‌ای نبرده اند، علایق و توانایی‌های خود را نمی‌شناسند و زندگی خود را بدون مسیر و هدف مشخصی می‌گذرانند، در کار خود موفق نیستند، فقط با دریافت آموزش‌های مختلف که هیچ تاثیری بر آنها ندارد، روزهای زندگی خود را سپری می کنند. کوچ و منتورها علاوه بر تخصص خود، باید ویژگی‌های خاص دیگر نیز داشته باشند. این ویژگی‌ها آنها را قادر می‌سازد تا درک کافی از فرد یا گروهی را که راهنمایی می‌کنند، ایجاد کنند و حداکثر راهنمایی و کمک را برای آنها فراهم کند. در این مقاله از افرآموز به مهم ترین تفاوت‌های کوچینگ، منتورینگ و مشاوره می‌پردازیم:
تعریف کوچینگ چیست و چه تفاوتی با منتورینگ دارد؟
شاید بسیاری از ما فکر کنیم که کوچینگ و منتورینگ از نظر فلسفی شبیه هم هستند، اما ویژگی‌های یک کوچ و یک منتور متفاوت است. به طور کلی، هنگام مقایسه کوچینگ و منتورینگ، مربیان برای راهنمایی افراد در زمینه های مختلف برای رسیدن به اهداف آموزش‌های تخصصی دیده‌اند. اما از سوی دیگر، مربیان در زمینه منتورینگ آموزش رسمی ندیدند؛ آنها در درجه اول بر انتقال مهارت‌های خاص به فرد دیگری برای دستیابی به موفقیت بیشتر تمرکز می‌کنند.
بر خلاف کوچینگ، منتورینگ به جای کمک به حل یک مشکل خاص، بر روی یک فرد (که به عنوان “مرشد” نامیده می‌شود) تمرکز می‌کند. به عبارت دیگر، یک راهنما به عنوان یک راهنمای قابل اعتماد برای منتی عمل می‌کند و هدف اصلی آنها انتقال دانش نسبتاً غیر رسمی در یک دوره زمانی طولانی است. اما در کوچینگ، کوچ ها بر افکار، انگیزه‌های درونی، روابط، شناسایی علایق و استعدادهای فرد تمرکز می‌کنند.
به نظر می‌رسد روند موفقیت به شرح زیر است:
در کوچینگ، فرد باید خود را شناسایی کند، به توانایی‌های خود پی ببرد، مسیر و تصمیمات درستی را برای زندگی خود اتخاذ کند و سپس با راهنمایی‌های فنی یک کوچ به اهداف خود دست یابد.
از منظر کوچینگ و منتورینگ، تفاوت بین کوچ و منتور را می‌توان اینگونه توصیف کرد که کوچ آموزش می‌بیند تا به افراد در یافتن راه‌حل در هنگام مواجهه با مشکلات، به جای ارائه مشاوره، کمک کند؛ همچنین بر کمک به افراد برای یافتن راه‌حل‌های خود تمرکز می‌کنند، و در صورت لزوم رویکرد صحیح حل مسئله را نشان می‌دهند.
همکاری با یک کوچ می‌تواند کوتاه‌مدت یا بلندمدت باشد. به طور کلی، کوچینگ معمولاً به عنوان تعامل یا رابطه کوتاه‌مدت در نظر گرفته می‌شود که در آن کوچ بر روی اهداف خاص کار می‌کند و پس از دستیابی به این اهداف، رابطه مورد ارزیابی مجدد قرار می‌گیرد. با این حال، در برخی موارد، دیده شده است کوچینگ سال‌ها طول کشیده است، زیرا ممکن است اهداف افراد در طول زمان تغییر کند.
ویژگی‌های مورد نیاز برای منتور در فرآیند منتورینگ:
- میل شدید به کمک به دیگران
- داشتن تجربه، دانش و بینش دست اول در زمینه کاری خود
- توانایی در روابط بین فردی و مهارت‌های ارتباطی
- تعهد انحصاری بلند مدت
- توانایی ایجاد انگیزه، تشویق و الهام
- کمک در شناسایی اهداف
ویژگی‌های مورد نیاز یک کوچ در فرآیند کوچینگ:
- توانایی درک احترام متقابل در یک رابطه دو طرفه
- توانایی شناسایی منابع متعدد
- توانایی تشخیص نقاط قوت و توانمندسازی مربی
- مهارت حل مسئله و عدم تمرکز بر جنبه‌های منفی
- توانایی افزایش خودآگاهی و مسئولیت‌پذیری
تعریف کوچینگ چیست و چه تفاوتی با مشاوره دارد؟
کوچینگ وظیفه محور است و بر روی موضوعات خاصی مانند مدیریت موثر، ارتباطات دقیق و یادگیری تفکر استراتژیک تمرکز دارد.
کوچینگ کوتاه مدت است و تا زمانی که برای هدف رابطه به کوچ لازم باشد دوام می‌آورد. ممکن است فقط چند جلسه طول بکشد. از سوی دیگر، منتورینگ همیشه بلندمدت است و هدف آن ایجاد یک سیستم پشتیبانی موفق است که در آن سازمان‌ها هرگونه مسائل مرتبط با موفقیت حرفه‌ای و شخصی را با کوچ به اشتراک می‌گذارند.
کوچینگ مبتنی بر عملکرد است و هدف آن بهبود عملکرد فرد در محل کار است. این شامل تقویت مهارت‌های فعلی یا کسب مهارت‌های جدید است. هنگامی‌که فرد مهارت‌ها را به دست آورد، ممکن است دیگر نیازی به کوچ نداشته باشد. از سوی دیگر، منتورینگ توسعه فرد می‌پردازد، هدف آن توسعه فرد نه تنها در زمینه شغل فعلی بلکه برای پیشرفت آتی در شغل خود است.
کوچینگ نیازی به فرآیند رسمی ندارد و تقریباً بلافاصله در هر موضوعی قابل انجام است. با این حال، مشاوره نیاز به یک فرآیند ساختاریافته برای تعیین اهداف استراتژیک دارد.
کوچینگ می‌تواند برای مدیریت موقعیت های فوری یک سازمان استفاده شود. کوچ اغلب در زمینه‌هایی که کارمند به کوچینگ نیاز دارد بازخورد ارائه می‌کند. مدیر به طور مستقیم درگیر کوچینگ است. در منتورینگ، مدیر مستقیماً درگیر نیست و معمولاً رابطه طولانی‌تر است، اما در تفاوت منتورینگ با کوچینگ باید گفت هدف منتورینگ فراهم کردن یک محیط امن و مطمئن است که در آن سازمان‌ها هر گونه مسائل مربوط به موفقیت حرفه ای و شخصی را با منتور در میان می‌گذارند و هدف تمرکز کردن بر یادگیری مهارت‌های خاصی است، اما گاهی فراتر از این زمینه‌ها می‌رود و تعادل بین کار و زندگی، اعتماد به نفس، ادراکات شخصی و چگونگی تأثیر یک فرد بر حرفه‌اش را دنبال می کند. روابط منتورینگ از ماه‌ها تا یک سال طول می‌کشد.
تفاوت بین کوچینگ و منتورینگ با مشاوره در این است که مشاوره به دنبال شناسایی عواملی است که باعث اختلالات و مشکلات فعلی شده‌اند، در حالی که کوچینگ و منتورینگ بر حال و آینده تمرکز دارد.
کوچینگ در مقابل منتورینگ از نظر زمان و کاربرد
هنگامی‌که یک شرکت می‌خواهد عملکرد کارکنان خود را در زمینه‌ها ی خاص بهبود بخشد، کوچینگ راهی است که باید انتخاب شود. به عنوان مثال، اگر یک شرکت در حال پیاده‌سازی یک سیستم جدید است و نیاز به گزارش‌های فصلی دقیق تری دارد، کوچینگ ضروری است. از سوی دیگر، مشاوره زمانی مناسب است که یک شرکت به دنبال توسعه استعدادها و مهارت‌ها و برنامه ریزی برای جانشینی باشد. هنگامی‌که یک شرکت می‌خواهد موانع موفقیت را از بین ببرد یا به کارمندان کمک کند تا بیشتر پیشرفت کنند، یا اگر شرکتی بخواهد مهارت‌های خاصی را در مدیریت مالی ارزیابی کند، برای ارائه آموزش‌های لازم به مشاوره نیاز است.
